Wales 2

Om even ons geheugen op te frissen : we hadden een plaats gevonden op een heuvel dichtbij Llanderfel en een boer tegengehouden met een quad. Na een paar zinnen begonnen we al te zeveren tegen elkaar, dat beloofde dus... Hij vroeg van alles over de camion en hij vertelde ons dat hij schapen kweekte in de heuvels rondom zijn hof en nog runderen op de boerderij ook. Toen we hoorden dat hij zo’n 650 schapen en 100 runderen had, verschoten we daar wel van. In Wales zie je in de heuvels overal schapen, maar we hadden geen idee hoeveel zo’n boer er wel had. Het werd een heel geestig gesprek over van alles en nog wat, oa ook over de “natuurlijke afkeer” van de Welshmen voor de Engelsen. De boer, Peredur, dat is zijn voornaam, nodigde ons uit om ’s avonds een kijkje te komen nemen op zijn boerderij. Dat aanbod sloegen we vaneigens niet af en om 17u gingen we ernaartoe. De boerderij lag in een dal naast ons, maar we konden ze niet zien liggen vanuit de camion. We werden hartelijk ontvangen en terwijl het nog licht was, toonde hij ons, samen met zijn 20 jarige zoon Dafydd, zijn hofstede.

Erwin en Boer Peredur...

...en zoon Dafydd...

Daarna gingen we binnen en we kregen er enen te drinken. Ondertussen kwam zijn oudste (24 jarige) dochter Lowri binnen en even later zagen we ook de jongste (16-jarige) dochter. “This is Trupple”, zei hij. We dachten nog in ons eigen onszelf: dit is een rare naam, maar met die Welshe namen weet je nooit. Toen de jongedame boos begon te protesteren viel onze euro : hij bedoelde “trouble”, maar met zijn sterke Welshe accent spreekt hij dit uit als “trupple”, de schavuit. Haar echte naam is Eleri. Even later maakten we kennis met zijn vrouw Glenda en de oudste zoon Gruffydd. Gruffydd is 23 jaar, maar werd met zuurstoftekort geboren en is daardoor zwaar gehandicapt en aan een rolstoel gekluisterd. Alhoewel we al gegeten hadden, stonden ze erop dat we samen met hen zouden eten. We kregen fish en chips en ondertussen werd ons duidelijk in wat voor warme nest we waren beland, wat een fantastisch gezin dit was. Na het eten zaten we nog wat te drinken en het werd een heel gezellige avond, waarbij het gezwans niet uit de lucht was. Daar wij op deze reis al enkele landen hadden bezocht , waren ze heel geïnteresseerd in wat wij zoal meegemaakt hadden. Zijzelf zijn door omstandigheden nog niet veel in de gelegenheid geweest om op reis te gaan.

De volgende morgen gingen wij te voet naar de verderop gelegen stad Bala om wat inkopen te doen. Een paar kilometer voor de stad stopte een auto en de oude dame aan het stuur vroeg ons : Willen jullie een lift? Ik stond nog op het punt om te zeggen dat we daar niks mee waren, dat we geen plaats hadden voor een lift, maar heb toch maar wijselijk mijn bakkes gehouden en dus zijn we ingestapt. Bala bleek een stadje te zijn met een paar pubs, enkele supermarktjes en een bibliotheek waar we naartoe gegaan zijn om de blog aan te passen. Toen we ’s avonds terug in de camion waren, stopte boer Peredur met zijn quad en vroeg of we er later op de avond nog enen gingen gaan drinken bij hen. Dat moest hij geen tweemaal vragen, moest hij dat geen tweemaal vragen. We namen een fles mee en weer werd het een heel geestige avond.

Daar wij elke morgen rond 6.30u opstaan, ja, je leest het goed, hadden we al ontbeten toen Peredur met zijn quad passeerde. In deze periode doet hij verschillende malen per dag de ronde door de heuvels omdat het volop lammer-tijd is en als een lam te groot is, dan is er hulp nodig bij de geboorte, anders kost dit hem een lam én de ooi.  En, je raadt het nooit, maar hij stopte toch wel zekers…Hij vroeg ons of we zin hadden om met hem mee te gaan om een lam uit te trekken. “Maar doe liefst iets aan dat mag vuil zijn” zei hij,” want we gaan met de quad.” Wij deden als de bliksem vuile kleren aan en nadat hij nog wat korrels voor de schapen was gaan halen, kwam hij ons oppikken. Een schaap dat moet lammeren zondert zich af, en Peredur wist dus ongeveer waar in de heuvels hij het kon vinden. Met behulp van de quad joeg hij mama-schaap in een positie dat hij ze kon pakken en al rijdende sprong hij van de quad en had haar beet. De quad is een Can-Am met centrifugaalkoppeling en stopt dus vanzelf gelukkig. Hij gooide de ooi op haar zijkant en vroeg of ik het lam wilde uittrekken. Daarop heb ik het lam ter wereld helpen brengen. De mama beloonde mij met een brede smile en een knipoog, maar het kan ook zijn dat ik me dat heb ingebeeld…, het is niet duidelijk te zien op de foto’s die Lieve heeft genomen…

Daarna reden we nog de hele toer met Peredur op de quad mee, door modderpoelen, over rotsen, door ondiepe beekjes,schitterend…We zaten dus met z’n drieën op die quad en het is wel indrukwekkend wat zo’n ding in het terrein kan. Peredur had een grote zak mee (nee, niet ik, jullie sloebers…) met korrels voor de schapen en strooide deze uit. Op de foto zullen jullie ietwat raargevormde schapen zien, maar dat zijn alpaca’s, een soort lama’s. Hij laat er een paar bij de schapen lopen omdat deze dieren heel beschermend zijn. Als een vos of das zich in de buurt waagt, jagen ze deze weg, echt waar! Anders verliest hij lammeren. Vooral als een ooi twee lammeren moet tevoorschijn toveren is het gevaarlijk. Als er één geboren is , laat de ooi de vos niet naderen, maar als er een tweede op komst is, dan zit een vos gewoon te wachten en terwijl de ooi bezig is met het tweede, grabbelt hij  het eerste mee…

De rondrit werd een leerrijke ervaring, waarbij je echt vol bewondering bent voor zo’n boer, hoe zo iemand constant in de natuur zit en er zoveel over weet. Want let wel, het is niet allemaal manegeur en rozeschijn : dit is Wales, met de bijhorende hoeveelheid regen en modder.

Dat gele ding in de verte komt ons bekend voor....:)

We hadden iedereen van het gezin uitgenodigd om ons een bezoekje te komen brengen in de camion aangezien het zondag was. Iedereen is komen kijken en ’s avonds nodigde Peredur ons weer uit bij   hen, maar deze keer stonden wij erop dat zij er enen zouden komen drinken. Die avond kwam Lowri,de oudste dochter, eerst langs en even later ook Peredur. Samen met hen hebben we een geestige, schitterende avond gehad waarbij de drank rijkelijk vloeide… Glenda had Peredur al een paar keer opgebeld op zijn GSM, maar hij had van pijkens gebaard. Plots werd rond 2 uur op de deur van de camion geklopt en op slag wisten Lowri en Peredur hoe laat het was…Glenda kwam hen halen omdat er ’s anderendaags, of liever diezelfde dag werk bij overvloed was. Al bij al  had ze gelijk natuurlijk, anders zaten we daar nog…

Lieve en Lowri,the ladies in red...:)

We waren eigenlijk van plan geweest om de volgende morgen te vertrekken, maar we hebben het toch maar wijselijk een dag uitgesteld, wegens een beetje moetjes en te weinig bloed in onze (vooral mijn) alcohol… We zijn opnieuw te voet naar Bala, heen en weer 16 km, gegaan om weer in vorm te komen en ’s avonds zijn we naar het hof gereden om water te tanken. Zij hebben gratis water uit een minder…euh…uit een meer en we hebben onze tanks dus kunnen vullen. Ondertussen kwam Glenda ons er nog van overtuigen om weer bij hen te komen eten, wat we dus natuurlijk ook gedaan hebben. Het werd echter een stukken kalmere avond…

Eleri, Peredur, Glenda, Wilder en Gruffydd...

We bleven met de camion op het hof staan en hebben daar geslapen. De volgende morgen, op 13/3  zijn we nog een thee gaan drinken bij hen en hebben dan afscheid genomen. Laat ons zeggen dat beide partijen er een beetje stilletjes van waren…We hebben er prachtige dagen gehad, en ze hadden graag gehad dat we langer bleven, maar uiteindelijk moet er vroeg of laat afscheid genomen worden. We hebben echter moeten beloven dat we er gingen teruggaan, en dat zullen we ook. Peredur is gewoon een heel geestige pee, en Glenda, wel , haar hart moet de grootte hebben van een voetbal, maar dat kan je gelukkig niet zien aan de buitenkant…In de daaropvolgende weken hebben we al verschillende keren via email contact gehad met Lowri. Wanneer ik het laatste stukje van dit verhaal nu aan het schrijven ben, is het 3 april én mijn verjaardag. Sommige kwatongen beweren dat ik 50 word. Deze morgen werd ik opgebeld door Peredur om mij proficiat te wensen…

Volgende keer : Wales 3  

Het Balameer in euh.....Bala....

Brug in Llanderfel.

Glenda en Peredur bij het afscheid, foto is wat wazig door de tranen in onze ogen ...