Portugal-Alentejo 2

Op 4 januari zijn we vertrokken en besloten om een beetje meer landinwaarts te rijden. Voorbij Odeceixe stopt de Algarve en zitten we terug in de Alentejo (je weet wel, de streek waar onze vriend Theo woont : Alentheo feitelijk…). Je kan tenslotte niet alle praias(stranden)  doen, in het binnenland is ook nog wel wat te zien. Even voor Odemira passeerden we zowaar een Aldi, waarop we vaneigens ons karre keerden om inkopen te doen. Bij het terug instappen is één van ons beiden( ik ga geen namen noemen, maar ’t begint met een E)op iets hards gaan zitten met onze GPS nog in zijnen achterzak. Het toestel heeft dit niet goed verteerd… Het LCD scherm had een barst waardoor de uitlezing rare vlekken vertoonde. Het werkte echter nog min of meer. Een tiental km voorbij Odemira sloegen we een aardeweg in en enkele honderden meter verder vonden we een vlak stuk grasland van zo’n hectare aan de rand van een riviertje en aan de rand van een bos. We plaatsten ons zodanig dat we voldoende zonlicht zouden krijgen . Je kan je vlakbij een heuvel of tussen de bomen plaatsen, maar dan krijg je te weinig zonlicht en zonlicht betekent elektriciteit voor ons. In deze tijd van het jaar zit de zon laag (onder een slechte hoek),én is het aantal uren zonlicht laag,  én verbruiken we meer omdat het licht vroeger aanmoet, dus er moet ook tijdig wat elektriciteit binnenkomen. Totnogtoe kunnen we echter tevreden zijn: na maanden weg te zijn, hebben we nog geen elektriciteit van buitenaf nodig gehad, we hebben ook geen elektrogroep om stroom op te wekken, alles komt van de zon en van onze alternator wanneer  we rijden. Het aantal zonnepanelen en de opslagcapaciteit van de batterijen is blijkbaar goed gedimensioneerd. Je kan wel zo goed mogelijk trachten te bepalen op voorhand wat er nodig is, maar dan moet je het toch nog afwachten…

 We durven het bijna niet meer zeggen, maar dit is één van onze mooiste plaatsen ooit…

Staanplaats nabij Odemira

Eens plaatsgenomen, gingen we nog een verkenningswandeling maken via een aardeweg in het bos. Na zo’n uurtje stappen, keerden we op deze stappen terug omdat het anders te laat ging worden, we waren echter niets of niemand tegengekomen. Het bos bestond volledig uit eucalyptusbomen met aan de rand van de aardewegen nog kurkeiken ook. Terug aan de camion heeft één van ons beiden (ik ga geen namen noemen, maar ’t begint met een E) geprobeerd om onze reeds beschadigde GPS te reanimeren, maar deze is daardoor echter schielijk overleden. De GPS, niet E……. Oeps! Zonder GPS rijden lukt wel natuurlijk omdat we nog een kaart hebben ook, maar wat erger is: we gebruiken hem ook altijd wanneer we gaan wandelen en fietsen. Dan nemen we weggetjes die niet op onze kaart staan. Eens we ergens een staanplaats met de camion hebben gevonden, markeert Lieve de positie ervan in de GPS, en wanneer we dan op toer zijn te voet of met de fiets en we moeten de één of andere richting nemen op de aardewegen, dan kunnen we kijken op de GPS welke richting we uitmoeten. Het merendeel van de aardewegen kent de GPS ook niet, maar we kunnen wel zien waar de camion staat.  Zonder zijn we echter verplicht om de wegen te nemen waarvan we zeker zijn… Nu wil het toeval echter dat we een kerel kennen die in Desselgem woont, David Moreira Resina, waarvan de ouders hier in Portugal wonen. We hadden hem al gecontacteerd om hem te zeggen dat we wel eens bij zijn ouders wilden langsgaan waarvan de woonplaats hoop en al 100 km verwijderd was vanwaar wij waren, dit zou onze volgende stop worden. Dus hebben we hem nogmaals gecontacteerd met de vraag of we eventueel een pakje (nieuwe GPS) konden laten toekomen bij zijn ouders. Maar daar zijn ouders niet de hele tijd daar ter plekke zijn, zaten we met het probleem dat een pakje mogelijks niet zou kunnen afgeleverd worden. David en zijn ouders zijn echter op het idee gekomen om het in dezelfde gemeente te laten toekomen bij vrienden die een winkel hebben en die wel altijd aanwezig zijn, hoezee! Daarop hebben we bij GTV in Harelbeke een nieuwe GPS besteld en die laten opsturen. We hadden hier al aan enkele mensen gevraagd waar we aan dezelfde nieuwe (vrachtwagen)GPS konden geraken, en allen zeiden : in Faro of Portimao (zo’n 150 km), en het is dan nog af te wachten of hij daar in stock is, de zaken liggen hier wel wat anders… Daarbovenop hebben we dan nog het probleem indien er in de toekomst iets aan scheelt, bijvoorbeeld indien er iemand op iets hards  gaat zitten met de gps in de achterzak, ik zeg maar ietsJ, we dan in België met een gps zitten die aangekocht is in Portugal, dus kopen in België en laten opsturen leek ons het beste.

Op onze staanplaats zijn we zes nachten gebleven, en hebben gewandeld en gefietst dat het schouwe gaf (wat dan weer niet goed was voor onze zonnepanelen). Het eucalyptusbos bleek feitelijk een woud, je kon er uren over de aardewegen wandelen zonder iemand tegen te komen.

Eucalyptusbomen

 Op een keer zijn we toch op een paar houthakkers gestoten (niet letterlijk natuurlijk aangezien ze met twee waren…), die bezig waren eucalyptusbomen aan het kappen, nuja, kappen komt er niet meer aan te pas. De stammen worden met de machine in één keer van de takken ontdaan en op 2,20m lengte gezaagd. Deze eucalyptusbomen zijn hier niet per toeval beginnen groeien, maar worden aangeplant om dan te kunnen oogsten. Ze groeien zeer snel en het hout wordt naar Setubal getransporteerd alwaar er papier en cellulose wordt van gemaakt. Wat we echter totaal niet gezien hebben zijn koala-beertjes, alhoewel deze leven van eucalyptus. Het WWF gaat wereldwijd geld inzamelen voor de koala’s, allemaal goed en wel, maar waar zijn de koala’s als ge ze nodig hebt, hé? Hé?? Aja, ze kunnen gedomme den (eucalyptus)boom in met hun koala’s…  Onze vriend Theo (de eilandbewoner) was goed op de hoogte over bomen en planten en vond de aanplant van deze eucalyptusbomen één van de grootste ecologische rampen die het zuiden zijn overkomen. Volgens hem gaan de wortels van deze bomen tientallen meter de grond in (aja voorzekers wel de grond in) en doen het grondwaterpeil zakken, met het resultaat dat er weinig andere planten kunnen groeien. Tevens leven er benevens  vogels weinig dieren omdat ze er geen eten vinden. Behalve koala’s, maar die willen dan weer niet afkomen, ’t is dan weer dadde…Van de zes, zeven dagen die we hier stonden, hebben we weinig passage gezien. Soms passeerde  er een jeep en de zondag hebben we eens een groepje van zo’n 8 enduromotorrijders gezien, die ook hun hand opstaken. De nachten waren zeer helder en ’s morgens was het meestal gevroren, maar opnieuw werd het, van zodra de zon tevoorschijn kwam, zo’n kleine 20 graden, heel gemakkelijk weer. Hier hebben we ook eens gepraat met een bejaard Duits koppel dat hier al 24 jaar woont, en zij zeiden ook (zoals onzen Theo) dat het hier ’s zomers tot zo’n 45 graden kan worden! Dezen Duitser zei dat het vorige zomer een flauwe zomer was, tot zo’n 35 graden,” das war nicht so toll”, zei hij,… amai mijn ore! Ik ben gegarandeerd na één dag al half gesmolten… Van deze staanplaats zijn we op woensdag 11 januari vertrokken en na een middagpauze op Cabo Sardao, zijn we water gaan tanken op een camping in Vila Nova de Milfontes.

Cabo Sardao

Sommige campings voorzien in deze service, goed gezien is dat, dan betalen wij bijvoorbeeld voor 300 liter water 2 euro. Een win-win situatie : wij zijn zeker van goed water te hebben waar we weer weken mee weg kunnen, en zij verdienen er iets aan. Op sommige staanplaatsen voor campers is ook water, maar dat is dan zo’n mondfonteintje waar ge een darmpje moet opsteken en uw emmertje moet vullen, maar als ge 300 liter nodig hebt,…Dan betalen we liever 2 euro en kunnen we met de tuinslang (onzen boa gardena) onze tanks vullen, waarbij het water dan ook nog een keer door onze inlaatfilter passeert. Op deze camping kwamen verschillende Portugezen naar de camion kijken en een praatje slaan. Sommigen kunnen Engels en sommigen Frans, en dan blijken ze in hun jonge jaren in België of Frankrijk gewerkt te hebben om een centje te verdienen. Na het watertanken zijn we verder gereden richting Grandola, om vijf kilometer voor deze stad een aardeweg in te slaan. Het was ondertussen al halfdonker en we plaatsten ons op de eerste, de beste vlakke plaats die we zagen. De volgende morgen zouden we wel zien of we er rustig genoeg stonden…

Volgende keer : Portugal Alentejo 3

geïmproviseerd eenpansgerechtje :)

Platte tube...

Kurkeikje