Catalonië

Van de Spaanse Pyreneeën zijn we verder zuidwaarts gereden en zijn gestopt in de buurt van een Middeleeuws stadje in Catalonië: Ager . Dit ligt in een vallei en in die vallei waren grote stukken braakliggend vlak land, ideaal voor een staanplaats dus. Passerend aan een zwijneboerderij ( er zijn opvallend veel zwijnekoten in Catalonië), zagen we iemand lopen, je kon hem gemakkelijk herkennen, hij was de enige met een pet op. We vroegen hem of we mochten beslag leggen op een hoekje land en hij zei dat hij geen eigenaar was, maar dat het allemaal niet zo nauw stak, dat dit Spanje was, dat er ruimte te over was. Zo’n 500m verder zijn we een veld opgereden en zijn er 3 nachten blijven staan. En inderdaad, van wie dat land was, geen flauw idee, er passeren mensen en je zwaait eens en ze zwaaien terug en dat is het. Niemand die je komt lastigvallen en zeggen dat je daar niet mag staan enz. We hadden een prachtig zicht op een bergketen en vanwaar we stonden konden we een ruimteobservatie centrum zien en dit was geen toeval, s’nachts was het pikkedonker en konden we duizenden sterren zien. Overdag was het in de twintig graden, maar vanaf de zon achter de bergen zakte, daalde de temperatuur pijlsnel. Telkens in de namiddag kwam er even verder een schaapherder toe met zijn kudde. Van verre hadden we al eens gezien dat hij een schaap met de achterpoten in zijn katsjoebotten had gezet en het zo vasthield. Geen idee wat hij aan het doen was, maar misschien was het schaap onrustig of zo…

Op een namiddag ben ik eens tot bij hem geweest. Hij lag op zijn rug te maffen in het gras, wellicht had hij ze juist geteld… Ik had mijn laatste blik Jupiler meegenomen (van zelfopoffering gesproken) en gaf het hem en zei dat dit typisch Belgisch bier was. We konden uiteraard maar enkele korte zinnen wisselen, je denkt dat je al hier en daar een woord Spaans kan, en dan zijn ze daar met hun Catalaans! Hij zei in ieder geval dat het de volgende dag ging regenen en dat het geleden was van in de zomer. Het was inderdaad overal kurkdroog .

S’Avonds zijn we dwars door de velden recht op het sterrenobservatiecentrum afgestapt, maar we hadden ons behoorlijk mispakt, het was toch een aantal km in vogelvlucht en door het zand stappend en dwars door de amandelnotenboomgaarden en met een groter hoogteverschil dan je zou denken, kwamen we later aan dan gepland. De bezoeksessies waren voor die avond al volzet, maar we lieten onze namen noteren voor de volgende dag om 20u.

De volgende dag gingen we in de voormiddag naar het stadje Ager en op die tocht hebben we zorro gezien. Inderdaad zagen we plots een vos (=zorro), die echter algauw het hazenpad koos. Als je liefhebber bent van haas is dit immers het beste wat je kan doen. Wij kozen het andere pad en hebben toen Ager bezocht, een doolhof van hele smalle straatjes met stokoude gebouwen.

In de late namiddag kwamen inderdaad een massa donkere wolken opzetten, maar daar is geen druppel uitgevallen,pfff, wie dacht die schaapherder wel dat hij is? Franco Debooseros?

Die avond zijn we met de fiets naar de sterrenpost geweest en echt waar voor maar 8 euro entree, krijg je toch wel veel voor je geld,zie  www.parcastronomic.cat.  Normaal gezien kon je ook nog enkele planeten waarnemen via de telescoop, maar door de wolken was dit noppes. Nu, je mag eigenlijk toch niet door de telescoop zelf kijken, maar je ziet het beeld van de telescoop op een laptop.

De volgende morgen zijn we via gewone wegen doorgereden en het moet gezegd, Catalonië is groot, er is enorm veel ruimte en ieder nuttig plaatsje wordt gebruikt om amandel- of olijfbomen te zetten.

Wat wel opviel was het grote aantal gebouwen in het zuiden ervan (huizen, maar ook bedrijfsgebouwen) die leegstaan of in verval zijn. Toen zijn  we aangekomen in het zuiden van Aragón, maar dat is voor de volgende keer.

Franco Debooseros

Ager

Sterrenpost

Ramblas in Balaguer

Bij de kapster...

Elk zijn beurt is niks teveel...

OEPS, mislukt!

Pyreneeën

Maandag  17 oktober zijn we vertrokken uit Montazeau en zijn toen beland in het dorpje Mirabel, niet ver van Montauban in de Tarn et Garonne. Op een gegeven moment zagen we een kerkje staan met een groot vlak grasplein en we zijn zo vrij geweest om ons daar te placeren. We waren van plan om tevoet naar het dorp te gaan toen we een man tegenkwamen met zijn dochter, waarmee we een gesprek begonnen. Hij vertelde dat we zeker , zoals we al van plan waren, naar Andorra moesten gaan wegens de lage prijzen. Toen we samen teruggingen naar de camion, was een buurman al bezig foto’s te nemen . Het leek daar wel een dorp van overjaarse hippies, veel  gepensioneerden met lang grijs haar. De buurman was zeer geïnteresseerd in de camion en wipte even binnen om ook van de binnenkant  foto’s  te nemen.

Toen we s’avonds een aperitiefje aan het drinken waren (niet dat we  nu zo graag al die ijskoude drank naar binnen gieten, maar iemand moet het doen…), stopte er nog een auto. De dertiger die uitstapte was door het dolle heen over de camion en wilde er alles over weten. Hij vroeg of hij s’anderendaags in de morgen nog eens mocht langskomen om foto’s te nemen.

En inderdaad, rond 8 uur was hij daar terug met zijn zoontje en zijn fototoestel én een zak met croissants voor ons, te gek! Hij zei dat hij een artikel zou schrijven in een plaatselijk blaadje. We zeiden hem dat dit ons geen barst kon schelen, dat we meer waren met croissants… (of hebben we dat alleen maar gedacht??). Uiteindelijk hebben we e-mailadressen uitgewisseld en salu gezegd.
Ondertussen hebben we gezien dat we op de website staan van zijn athletiekclub: http://goodrunningmirabel.free.fr

 Mooi kerkje in Mirabel

Toen zijn we vertrokken, na 1 nacht al. Niettegenstaande de locals zeer vriendelijk waren, was deze streek niet echt ons ding. Die dag zijn we verder gereden naar de Franse Pyreneeën niet ver van Ax-les-Thermes. Daar hadden we een steile beklimming op smalle baantjes, waarbij het telkens spannend was als we een tegenligger hadden… Dit was de eerste avond dat we de verwarming dienden in te schakelen. Overdag was het warm en stralend weer , maar de volgende morgen lag er ijs op het gras. Op woensdag zijn we doorgereden naar Andorra over de Pas de la Casa (2408m). De oude beer heeft geen moeite met de beklimmingen, al is het op zijn gemakjes. De spaargeldbochten(…) zijn ideaal om de draaicirkel te leren kennen. In Andorra zelf hebben we enkel onze tanks gevuld, het scheelt toch algauw een kleine dertig cent per liter vergeleken met de Franse prijzen. Het is dikwijls leuk om de reactie te zien van de mensen die de camion zien, zo kregen we goedkeurend geknik van een Andorriaanse (Andorse, Andoriase??) flik toen we voorbijreden. Voor de rest ziet Andorra, afgezien van de mooie beklimmingen op uitstekende wegen, er in de bebouwde gedeelten als 1 groot shoppingcenter uit.Toen we Andorra uitwilden moesten we eerst nog voorbij de douane. Aan de Spaanse douane schoven we aan bij de auto’s en niet bij de camions en bussen, want de camion is eigenlijk geen camion, maar een kampeerwagen. Ze keken wel even raar, maar maakten geen problemen, ze vroegen alleen naar sigaretten en drank. Toen ik zei in mijn beste Andorriaans (Andors, Andorriaas??) dat we enkel brandstof ingeslagen hadden, mochten we direct verder. De auto’s werden echter doorzocht. Ze zagen het in ons geval waarschijnlijk niet zitten. In de Spaanse Pyreneeën sloegen we weer algauw een kleinere weg in, dat was echter niet van de poes, den ouden Duits moest veelal in tweede naar boven… Plots zagen we nog een kleinere zijweg en na een steile afdaling op een asfalt/kiezel/puttenbaan kwamen we in een dorpje terecht (Puig Forniu) dat zelfs niet op onze detailkaart van de Pyreneeën stond en waar zeker nog 2 of 3 mensen leefden. Wel, willen de Europese leiders de “welstand” voor allen gelijk krijgen, ze zullen er nog een flinke kluif aan hebben.., Europa  één, my ass! Plots kwamen we een boer tegen met een echte tractor en aangezien we niet beiden doorkonden moesten we wel stoppen. Het was weer even lachen geblazen toen we moesten uitleggen in het Spaans dat we een plaats zochten om te kamperen. De boer lachte daarbij zijn beide tanden bloot, maar reed ons dan toch voor naar een plekje naast een bergriviertje. Er is hier plaats in overvloed, maar om een vlak stukje te vinden…, we stonden echter goed. Vroeger hebben we met de motor tweemaal een stuk van de Spaanse Pyreneeën verkend, en we waren bijna vergeten hoe prachtig het hier is. De meesten gaan altijd naar de Franse Pyreneeën, maar de Spaanse zijn veel en veel rustiger en eenzamer, tweederde van de Pyreneeën ligt immers in Spanje.De volgende dag zijn we tevoet naar het stadje Sort gegaan tegen de zin van onze GPS in, hij kende het dorpje Puig Forniu immers niet, en de weg liep dood volgens hem, terwijl dit niet zo was. Het was een intensieve wandeltocht waarbij we een hoogteverschil van 500m te overbruggen hadden,heen en terug. Maar verkeer buiten het stadje, vergeet het, je kan hier picknicken midden de weg. We hebben echter pick genickt aan de rand van de stad. Wat we hier in de streek ook gezien hebben zijn van die bergkoeien met korte voorpoten en lange achterpoten, zodanig dat ze altijd vlak lopen bij het klimmen. Als ze echter willen dalen moeten ze achteruit lopen, anders vallen ze op hun bakkes, er scheelt duidelijk nog iets aan het ontwerp…

Spaargeldbochten

tanken in Andorra

even pauzeren

boer toont ons de weg naar ons privéstekje

wandelen met zicht op de besneeuwde bergen

wandelen met zicht op de niet besneeuwde bergen:)

perigord

Donderdag 13 oktober zijn we toegekomen in de Périgord-Limousin streek. Opnieuw zijn we een binnenweg ingeslagen en toen we een boerderij passeerden, liep de boer juist op zijn hof. We stopten en vroegen hem of hij plaats had voor ons. Eerst was hij aan het rondkijken en hij bood ons een plaats aan op een stuk gras pal voor een huis. Maar toen we hem zeiden dat we gerust ergens op een stuk weide wilden staan, nam hij zijn Jeep en we moesten hem volgen. Het is telkens zo dat ze eerst niet goed begrijpen wat de bedoeling is van dat gele ding, maar eens ze het doorhebben, doen ze hun best  om U te helpen. Zo ook nu : hij reed met ons in zijn kielzog naar een hoger gelegen weide en toen begon hij zowaar zijn spillen van zijn afsluiting uit te trekken en met een hamer die hij in zijn Jeep had liggen begon hij een stuk weide af te bakenen. Daar mochten wij dus staan : op de weide, maar de koeien moesten terrein prijsgeven en konden niet bij ons. Een maat van hem die passeerde, vroeg eerst wat de bedoeling was en begon dan spontaan mee te helpen. Toen we op de weide stonden, waren ze er als de kippen bij om alles van de truck te weten. Ze waren bijzonder geïnteresseerd in de vierwielaandrijving en waar hij vandaan kwam enz…

Voor ze vertrokken wilde ik eerst nog weten hoe het nu juist verder moest met de stank (van de koeien bedoelde ik). Daarop zei hij dat dit geen probleem was, dat zijn beesten dit na een paar dagen wel zouden gewoon worden…Nu, daar kon ik uiteraard niet mee lachen en ik heb zijn onderbroek  met een fikse ruk over zijn hoofd getrokken en hem een djoef op de muile van de week gegeven. Hij liep blindelings rond te jammeren dat het zo’n pijn deed, maar ik had toch onmogelijk kunnen weten dat hij juist een string  van John Deere aan had…

Okee, okee, dat laatste van die stank en die onderbroek enz. is verzonnen, maar hetgeen ervoor niet.

De rest van de dag hebben we gevuld met een wandeling: we stonden in Montazeau, en we zijn naar het stadje Rochechouart gegaan. s’ Anderendaags zijn we met de fiets naar Rochechouart geweest alwaar we een hele hoop inkopen gedaan hebben.s’Namiddags hebben we wat algemeen onderhoud gedaan, ik aan de camion en Lieve heeft de binnenkant een kuisbeurt gegeven. Daarna hebben we samen een grote kom spaghettisaus gemaakt en als voorraad in de diepvries opgeslagen. De twee volgende dagen hebben we gevuld met wandelen en fietsen. Veel rustiger kan je de streken niet hebben, weilanden en bossen, bijzonder veel roofvogels. Overdag buizerds en valken, s’nachts hoor je de uilen.

De laatste dag hebben we de boer nog eens opgezocht en hem enkele Belgische bieren, die we nog in de frigo hadden, kado gedaan.

Afbakenen van ons privéstuk

geïnstalleerd

Kasteel van Rochechouart

Aperitieftijd

Loire

Maandag  10 oktober zijn we gearriveerd in de Loire-streek. Na enig zoeken vonden we in Civray de Touraine een mooie staanplaats op een stuk land met jonge bomen, eigendom van de boomkwekers even verderop. Ze hadden er geen probleem mee indien we daar wilden staan zolang we maar geen afval achterlieten. We hadden de eerste dag nog even tijd om de directe omgeving te verkennen, er waren veel velden waar blijkbaar zonnebloemen gestaan hadden. De volgende dag zijn we in de voormiddag tevoet naar Chenonceaux geweest alwaar we inkopen deden. In de namiddag zijn we dan wederom tevoet naar de stad Bléré geweest.

Je ziet iedere dag op TV wilde achtervolgingsscenes waarbij stouterikken achtervolgd worden door de politie, wel, dat hebben we daar live mogen aanschouwen. Op een gegeven moment waren we op wandel in Bléré toen we uit een lange bocht een zware Mercedes met gierende banden zagen komen met aan het stuur een jonge neger en daarnaast een collega-neger. Ze namen enorme risico’s en zonder kijken sloegen ze even verderop een zijstraat in. Luttele seconden later hoorden we de sirenes en onze euro’s vielen onmiddellijk : dit zijn de flikken in de achtervolging! En inderdaad , een politie auto vol gendarmes kwam de bocht uitgegierd. Wij deden teken dat de onverlaten de zijweg hadden genomen en de gendarmes gaven ons te kennen dat ze het begrepen hadden waarna ze vollen bak de zijstraat inreden. Voor de rest van het verhaal : Come and see next week! …De afloop kennen we niet. Velen beweren dat negers zulke lange… jeweetwel hebben, wel we kunnen dat in dit geval beamen. Ze moeten wel lange …vingers (of wat dacht je weeral?) gehad hebben als de politie hen achternazat. In ieder geval waren we bijzonder zelfvoldaan J dat we deze enorme bijdrage konden leveren aan de bestrijding van de criminaliteit. Op de terugweg hebben we nog een korte ontmoeting gehad met een oude landbouwer. Toen ik hem complimenteerde met zijn mooi, oud International tractortje, gaf hij ons een handvol vers geplukte frambozen.Had hij geweten welke enorme dienst we Frankrijk evendaarvoor bewezen hadden, hij had ons zonder twijfel de ganse emmer gegeven. Maar we hebben het hem niet verteld, zo zijn we nietJJ.

De volgende dag zijn we tevoet naar Amboise geweest. We hadden al zo’n idee dat we daar ooit al geweest waren met de motor en inderdaad : we herkenden het stadje direct. Toen we s’avonds terug aan de camion arriveerden, gingen onze voeten bijna in staking, we hadden toch wel een dikke 30 km afgelegd.

Kampeerplaats

Internet stelen via Wifi.

Amboise

Een plaatselijke schone.

Kasteel van Amboise

we zijn vertrokken...

Op zaterdag 8 oktober zijn we vertrokken richting Frankrijk. Via Poperinge en Steenvoorde zijn we de grens overgestoken en hebben we zoals met de motor indertijd de D-baantjes genomen . Het kost je veel tijd en het is lastiger rijden enz, maar het is fantastisch. Je stopt waar je goesting hebt en je ziet nog eens iets, je vakantie begint onmiddellijk. Met de snelweg ben je veel makkelijker af maar je rijdt alles voorbij en bovendien is het er een jungle van jewelste om zo vlug mogelijk op bestemming te zijn. Als je zoals wij geen bestemming hebt, dan helpt het natuurlijkJ.

Via Abbeville zijn we verder op de D-banen onze GPS gevolgd richting het zuiden. Op een gegeven moment passeerden we door een prachtig Middeleeuws dorpje : Lyons-la-forêt. Ongeveer 1 km voorbij het dorpje zijn we een weggetje ingeslagen en hebben we de truck op een braakliggend stuk land geparkeerd dichtbij een hoeve, het was er behoorlijk drassig, maar met onze dikke rubbers was dit geen probleem. De vriendelijke landbouwer had er  geen problemen mee en daar zijn we 2 nachten blijven staan. Via een binnenweggetje was het ongeveer een kwartiertje stappen naar het dorp. Op zondag was er markt en daar hebben we dan ook onze voorraad aangevuld met streekproducten. Met producten van die streek uiteraard, met die van elders zou belachelijk zijn…

De rest van onze tijd aldaar hebben we gevuld met fikse wandelingen in de overigens prachtige streek. Ruimte alom met veel bossen, afgewisseld met akkers en weiden.

Een absolute aanrader :Enige tijd geleden hebben we ons een Garmin GPS aangeschaft die je op 4 manieren kan instellen:  als voetganger, auto, camper en vrachtwagen. In de modus camper en vrachtwagen moet je de volgende gegevens ingeven van het voertuig: lengte, breedte, hoogte en het gewicht. Als je dan in zo’n modus rijdt, dan stuurt hij je niet alwaar je niet kan of mag passeren omwille van afmetingen of gewicht, goud waard dat ding.

Marktje in Lyons-la-forêt